Zondag en de vakantie voor de kinderen zit er bijna op. Morgen nog en dan begint dinsdag de school weer. Zelf zijn we voor de eerste keer een avond uit geweest vrijdag!
Anne en Sophie waren uitgenodigd voor een sleep-over bij Olivia, een vriendinnetje uit de klas van Anne. Aangezien we de ouders ook kennen hadden we daar wel vertrouwen in en vooral Sophie zag er erg naar uit. Anne heeft 2 weken geleden al een nachtje bij een ander vriendinnetje geslapen, Ellie. Verrast door de plotselinge vrijheid moesten we dus iets verzinnen. We zijn eerst wezen uit eten in Shellharbour Village en daarna naar de bioscoop om de nieuwste Harry Potter te aanschouwen. Zeker niet geschikt voor kinderen deze versie! Zoals alles hier zijn ook de bioscopen wat groter dan we in Nederland gewend zijn. En de bioscoopcultuur is ook anders! We verbaasden ons al dat iedereen voor de film al aan de drank zat en flink popcorn insloeg. Wij dachten dat doen we in de pauze wel. Helaas, geen pauze hier, de film gaat in een ruk door(bijna 2,5 uur). Op het laatst bijna uitgedroogd en hongerig. Aan de andere kant heeft het ook wel het voordeel dat je van begin tot eind in het verhaal zit.
Gisteren dan de kinderen vlak voor de middag weer opgehaald (uitslapen was ook part of the deal) en thuis nog even wat gegeten. Margo had via een zakencontact op het werk VIP-kaartjes gekregen voor Disney-on-ice in de Acer Arena in Sydney! Dit stadion ligt midden in het olympisch dorp en dat is ook indrukwekkend om te zien. Verschillende gigantische stadions en sporthallen op een terrein en alles tot in de puntjes afgewerkt voor de olympische spelen van 2000. De voorstelling zelf was ook erg leuk, met name voor de kinderen. Alle disneysprookjes werden op een leuke manier op het ijs uitgebeeld door proffesionele schaatsers. Gewapend met een grote emmer popcorn en cola in de vip lounge was het dan ook genieten geblazen. Aangezien het toch wel wat vermoeiend was na een logeerpartijtje en alle sprookjes zijn de meisjes op de weg naar huis in de auto lekker in slaap gevallen.

Eergisteren was het heerlijk winterweer en goed om een keertje te gaan fietsen. Helaas wonen we zelf hoog op een berg met als nadeel dat het lastig is van hieruit een fietstocht te doen. Dus hebben we de fietsen in de auto geladen en zijn naar Lake Illawarra gereden(ong 10 km). Daar kun je vrijwel vlak helemaal langs de oever van het meer fietsen en ook nog een stuk door de duinen. Omdat we maar 1 fiets voor volwassenen hebben en Margo wel wat beweging kon gebruiken ging zij met de kinderen op de fiets en functioneerde ik als bezem/bevooraadings wagen.Het is een heel leuke middag geworden en de kinderen hebben genoten. Op z'n tijd een pauze met wat lekkers en genieten van het uitzicht. Sophie wilde zelfs de hele weg ook nog een keertje terugfietsen!

Thuis gekomen waren ze zo moe dat ze voor 1800 al bijna in slaap vielen op de bank.

Zondag hebben we het ook maar rustig aan gedaan, want vandaag stond er alweer spektakel op het programma. Margo heeft nog vrij vandaag en we zijn met z'n allen naar Wollongong gegaan. Naar 'Hangdog', een grote indoor klimhal. We hadden wat twijfels of dit wel geschikt zou zijn voor de kinderen, maar dat bleek geheel onterecht. Ze hadden zich er al de hele week op verheugd en konden niet wachten. We werden allemaal in een klimgordel gehesen en Sophie hing al aan de muur voordat de instruktie goed en wel vooorbij was. Ze vonden het geweldig en waren onuitputbaar. Sophie is een echte klimmerd en heeft geen greintje hoogtevrees. Anne is iets voorzichtiger maar klimmt ook lekker tegen de muren en vindt het wel spannend. Na een paar uur als pappa en mamma uiitgeput zijn(de kids kunnen nog wel even) sluiten we de dag af met een kort tripje naar Mt Keira om even te genieten van het uitzicht op deze heldere dag.

tweede indrukken werk...mijn baas in de bak

Inmiddels ben ik alweer zo'n twee maandjes aan het werk als Finance Manager bij Shellharbours Workers'Club. Ik ben er wel al snel achter gekomen dat werken in een leidinggevende positie in Australie (en zeker als vrouw) toch heel anders is als in Nederland. Hier verwachten ze echt een soort manager die even allemaal vertelt hoe het een en ander hoort te gebeuren, waardoor de medewerkers ook een beetje passief zijn. Daarnaast is het een beetje veel korte termijn denken en dat is voor mij zeker een zware dobber. Breng dus ook regelmatig 'issues' ter sprake tijdens het management overleg over planmatig werken. Gelukkig zijn een aantal ideeen wel al heel enthousiast ontvangen door de Board of Directors (de nog hogere bazen) en mijn mede managers, dus ik denk dat ik nog wel even mag blijven. Hier kan ik zeker mijn ervaring gebruiken die ik heb opgedaan tijdens mijn werktijd bij Rabobank Connect. Ook het engels speelt soms parten aangezien ik het soms niet helemaal kan volgen, met name de 'social talk'. Maar gelukkig begrijpen ze wel als ik vaak vraag wat ze nu precies bedoelen. Gelukkig is het management team nu helemaal compleet met een nieuwe gaming manager, jawel ook een vrouw, dus nu compleet met 2 heren en 3 !! dames. Maar goed, inmiddels redelijk ingeburgerd en volgens mij beginnen ze ook een beetje aan mij te wennen?? Heb inmiddels ook bijna het hele menu uit het restaurant uitgeprobeerd, en de kleren gaan alweer een beetje strakker zitten.

Vandaag was wel een leuke actie. De General Manager, mijn baas dus, doet mee aan een charity actie, en laat zich, voor donaties, opsluiten in de gevangenis. Hij werd op zijn werk echt in de boeien geslagen en in een politie auto afgevoerd.

Dit is 'm dus......

De donaties waren om de 'bail' te betalen of om 'm er langer in te laten zitten. 'Helaas' hebben ze hem er na een uur alweer uitgelaten. Hij is zeker niet de slechtste baas, staat open voor kritiek en heeft enorm veel begrip voor het feit dat medewerkers een gezin hebben. Heel wat anders dan de verhalen die ik over bazen heb gehoord voordat ik naar Australie kwam.

Inmiddels is de wintervakantie begonnen voor de kinderen. Ze hebben ongeveer twee en een halve week vrij voordat het derde kwartaal begint. Voor het eerst hebben ze hun rapporten gehad en die waren erg goed. Beide zijn ze ruim boven gemiddeld met rekenen en het Engels begint langzaam op hetzelfde niveau te komen dan de rest van de klas.

Vanmorgen op de radio hoorden we dat er stoomtreinen reden hier vlak in de buurt dus dat werd dan het eerste uitje van deze vakantie. In Albion Park hier 10 km vandaan is een spoorwegmuseum. Daar aangekomen blijkt dat het allemaal wat minder groots is dan we ons voorgesteld hadden, maar wel erg leuk voor de kinderen. We hebben ook een ritje kunnen maken in een echte stoomtrein uit het begin van de 19e eeuw. Verders waren er een aantal andere nog werkende stoomtreinen en machines te zien en een aantal gerestaureerde spoorweggebouwen. Voor de kinderen waren er wat speeltoestellen midden in het bos.

Aktie!

Voor het eerst sinds mijn toetreden tot de SES was er vandaag een echte inzet. Op verzoek van de recherche hebben we samen met het police rescue team een zoektocht gedaan in erg ondoordringbaar terrein. Zonder al te veel in details te treden(zwijgplicht) hebben we gezocht naar wapens die zijn gedropt na een gewapende overval in april jongstleden.

Zwaar werk, met name doordat alles overgroeid was met doornstruiken en bomen waardoor het moeilijk vooruitkomen is. het hele gebeuren heeft zo´n 3 uur in beslag genomen. Alles wordt tot in de puntjes gecoordineert en na de debriefing is er dan nog koffie. De bijgevoegde foto is er een van een oefenweekend een paar weken geleden. Van daadwerkelijke inzet mogen we geen foto's in omloop brengen.

Omdat onze wandeling op de trouwdag dermate goed was bevallen hebben we besloten deze nog een keer over te doen, maar dit keer samen met de kinderen. anne en Sophie vinden het geweldig om over de rotsen te lopen en te klimmen. Het weer werkt prima mee en onder een aangenaam zonnetje gaan we op weg van Bombo naar Kiama. Het eerste stuk gaat over het strand en dan gaat iedereen snel klagen dat het zwaar lopen is. Zodra we op de rotsen arriveren gaat het tempo aanzienlijk omhoog en moeten wij als `ouderen´ moeite doen om de jeugd nog bij te houden. Het leuke van deze wandeling is dat je op een soort van boulevard Kiama binnenkomt en in een keer midden in het gedruis belandt. De kinderen krijgen hun beloofde ijs en pappa en mamma nemen ook een versnapering alvorens dezelfde tocht terug weer te doen.

Al met al een erg geslaagde dag.